Winkler: Dialecticon

de Tinte

163.
DE GELIJKENIS VAN DEN VERLORENEN ZOON IN DEN TONGVAL VAN HET GEHUCHT DE TINTE.

Medegedeeld door den heer G. OVEREEM, hoofdonderwijzer in de Tinte.
October 1870.
(In nederlandsche spelling.)

11. Dæær was 'is 'n man die twè zeuns had.
12. De jongste zei tegen z'n voader: voaderl geef me m'n aarfdèël. En de voader dee 't.
13. En 'n hortje læter pakken-d-i alles bij mekander en reisde vort, veere weg, en brocht al z'n goed in dat veere land d'r deur.
14. Toe-d-i alles opgemæækt had, kwiem 'r 'n graote hongersnaod in dat land en hij kreeg gebrek.
15. En toe gong-d-i næ 'n boer van dat land en die stierden-em næ z'n land om de varkes te weien.
16. Hij zou toe grææg z'n buuk gevuld hebben met de varkeskost; mer geen mins gaf ze 'm.
17. Toe begon-d-i næ te denken en i zei in z'n eigen: hoeveul errebeiers van m'n voader hebben overvloed van braod en ik lij honger.
18. Ik zal opstææn en næ m'n voader gææn en 'k zal tegen 'm zegge: voader ! ik heb kwææd gedææn tegen den hemel en tegen jou.
19. En 'k bin niet meer waard je zeun genoemd te worren; lææt me errebeier bij je wezen.
20. En toe stond-i op en gong-i næ z'n voader. En toe-d-i nog veer van 'm of was, zag z'n voader ziin ankommen en hij had veul meelij' mit ziin; bij liep næ z'n toe, viel 'm om z'n hals en zoenden-em.
21. En de zeun zei tegen z'n voader: voader! ik heb kwæd /bl. II:164/ gedææn tegen den hemel en tegen jou en 'k bin niet meer waard je zeun genoemd te worren.
22. Mer de voader zei tegen z'n knechs: breng dædelik 't beste klèëd hier en trek 't 'm an, en doe 'n ring an z'n hand e'n schoenen an z'n bèënen.
23. En breng 't gemeste kalf en slacht 't, en læte we ete en blij weze.
24. Want deuze zeun van me was daod en i is weer levendig geworre; hij was verloren en is gevonde. En toe begonne ze blij te worren.
25. En z'n ouste zeun was in 't land en toe die kort bij huus kwiem, hooren-d-i zingen en dansen.
26. Toe riep i èën van de knechs en vraagde wat-tat was.
27. En die zei tege z'n: je broer is weer 't huus gekomme en nou het je voader 't gemeste kalf geslacht, omdat i 'm weer gezond terug gekregen het.
28. Mer hij wier kwææd en i wou niet in huus gææn. Toe gong z'n voader buten næ ziin toe, en vroeg 'm zoo vrindelik om 'r in te kommen.
29. Mer hij zei tegen z'n voader: ik heb je nou al zoo veul jæær gediend en 'k heb altoos goed opgepast; mer miin heb je nog nooit 'n bok gegeve om 'is vroolik te wezen mit m'n kammeroas.
30. Mer nou deuze zeun van je 't huus gekommen is, die je goed mit hoere d'r deur gebrocht het, nou heb je voor ziin 't gemeste kalf geslacht.
31. En de voader zei tegen 'm: kiind ! je bint altiid bij me en, al 't mine is 't jouë !
32. Læte-me nou 'is vroolik en blij weze ! want deuze broer van jou was daod en i is weer levendig geworre; hij was verloren en i is weerom gevonde.