Winkler: Dialecticon

's Gravenhage

123.
DE GELIJKENIS VAN DEN VERLORENEN ZOON IN DEN TONGVAL VAN 's GRAVENHAGE.

Medegedeeld door den heer W. J. VAN ZEGGELEN, letterkundige te 's Gravenhage.
Januari 1871.
(In nederlandsche spelling.)

11. D'r was eris 'n man en die had twai zaone.
12. En de jongste van de twai zee teuge z'n vader: vader! gaif mèèn 't dail van 't goed, dat mèèn toekomt. En toe dailde de vader z'n goed onder heuilli.
13. En niet veul dage d'rna, toe de jongste zaon alles bèè mekaar had gepakt, is-t-i weg gerèèze na 'n ver afgelaige land en toe haif-t-i daar z'n goed d'r deurgebrocht in 'n aoverdadig laive.
14. En toe d-i alles vertaird had, toe kwam d'r 'n graote hongersnaod in dat zellefde land, en toe begon i gebrek te lèèë.
15. En toe ging i hain en vervoegde zich bèè ain van de burregers van dat land, en die man stuurde 'm na z'n land om de varrekes te hoeie.
16. En toe wou-d-i z'n beuik vulle met 't voet- dat de vari-ekes atte; maar gain mens gaf 't em.
17. Toe kwam-d-i tot nadenke en toe zee-d-i in z'n èège: hoeveul booie van me vader hebbe 'n aovervloed van braod en ik verga van honger.
18. Ik zel opstaan en na m'n vader gaan en ik zel teuge 'm zegge : vader! ik bep gezondigd teuge den haimel en teugen u.
19. Nou ben 'k niet mair waardig om je zaon genoemd te worde; maak me as ain van je booie!
20. En toe stong i op en gong na z'n vader. En toe-d-i nog ver van z'n vaders heuis van daan was, zag die oue man 'm al ankomme, en die werd toe zoo erreg met 'm bewaoge, dat i na 'm toeliep, 'm om z'n hals viel en 'm zoende. /bl. II:132/
21. Maar de zaon zee teugen 'm - vader ! zeet i, ik hep gezondigd teuge den haimel en teugen u, en nou ben 'k niet mair waardig om je zaon genoemd te worde.
22. Maar z'n vader zee teuge z'n booie: breng hier 'ris gau 't beste klaid en doet 't 'm an, en gaift 'm 'n ring an z'n hand en schoene an z'n voete.
23. En brengt 't gemeste kall'f en slacht 't; late me aite en vraolik weze.
24. Want deuze zaon van me was daod en nou is-t-i wair laivendig geworde; hèè was verlaore en nou hè-m-'m terug gevonde. En toe begonne ze vraolik te weze.
25. En z'n ouste zaon was in 't veld, en toe die kwam en dicht bèè 't heuis was, hoorde-n-i 't gezang en 't gedans.
26. En toe riep-t-i ain van z'n vaders knechs om bèè 'm te komme, en toe vroeg-t-i wat 'r te doen was.
27. En die man zee toe: je broer is terug gekomme en nou haif je vader 't gemeste kall'f geslacht omdat i 'm wair gezond ontfange haift.
28. Maar toe wier i kwaad en i wou niet in heuis komme; toe kwam z'n vader na beuite na 'm toe, en bad 'r 'm om.
29. Maar hèè zee: kèèk 'ris, vader! ik dien u nou al zao veul jare en nog naoit heb ik u gebod aovertreë en u hep mèèn nog naoit eris 'n bokki gegaive om der met me vrinde vraolik mai te weze.
30. Maar nou deuze zaon van je gekommen is, die je goed mit hoere d'r deur haif gebrocht, nou heb je voor zèèn 't gemeste kall'f geslacht.
31. En toe zee de vader teugen 'm: m'n kind ! jèè bent altoos bèè m'n en alles wat ik hep is voor jou!
32. Daarom moste we nou aok vraolik en blèè weze, want deuze zaon van me was daod en nou is-t-i wair laivendig gewonde; hèè was verlore en nou is-t-i terug gevonde.

AANTEEKENINGEN.