Winkler: Dialecticon

Urk

107.
DE GELIJKENIS VAN DEN VERLORENEN ZOON IN DEN TONGVAL VAN HET EILAND URK.

Medegedeeld door den heer K. KOFFEMAN, hulponderwijzer op Urk.
October 1870.
(In nederlandsche spelling.)

11. Doar was 'r 's 'n man in die adde twie_e zuuns.
12. In de jongste van die beien zeen tugen z'n toate: toate! gie_ef mij m'n part mæær van 't goed dat m'n toekomt. In z'n toate die_elde 't goed en gaf 'm z'n part.
13. In niet vuul dagen doarnoa (kort noa die teed), toe de jongste jonge alles bij enkanger ezameld adde, ging i op ræze noa 'n vreemd, væærgelege laand, in doar brocht i alles wat i adde d'r duur in 'n overdoadig leven.
14. In toe i 't alles duur ebrocht in verteerd adde, kwam 'r'n groote ongersnood in dat laand, in ij begon gebrek te lijen.
15. Toe ging i eene noa ie_ene van de minsen van dat laand in veruurde 'm doarbij as knecht, in die man stuurde 'm noa z'n laand om op de varkes te passen.
16. Nou ad i zoo'n onger, dat i graag z'n buk vol eten wou van de kost die de verkes atten, mæær gien mins wou 't 'm gie_even.
17. Toe docht i bij z'n zelf: oevuul knechsen van m'n toate æwen overvloed van brood in ik vergoon van onger.
18. Ik zal opstoon in noa m'n toate goon in ik zal tugen 'm zeggen: toate ! ik æw ezundigd tugen d' emel in tugen joe.
19. In ik bin niet mæær wæærdig om je zuun eneumd te worren; maak m'n mæær as ie_ene van je knechsen.
20. In toe ging i noa z'n toate. In toe i nog 'n iel æænde van im of was, zag z'n toate 'm in die wordde mit erbermige over 'm bewoegen, in toeloopende vul i 'm om z'n aals in i poeste'm. /bl. II:55/
21. In de zuun' zeen tugen z'n toate: toate! ik aew ezundigd tugen d' emel in tugen joe, in ik bin niet mæær wæærdig om je zuun eneumd te worren.
22. Mæær z'n toate zeeri tugen de knechsen: bring ier doadelik 't beste klie_ed, in trek 't 'm an, in gie_ef 'm 'n ring an z'n aand in schoenen an z'n bienen.
23. In bring 't gemeste kalf in slacht 't, in loat oens eten in blede wezen.
24. Want m'n zuun was dood in i is wier levendig eworren; ij was verleuren in i is weer evoenden. In ze begonnen vreulikt e wezen.
25. In d' oudste zuun was in 't laand, in doe ij kort bij t' eus kwam, oord' i 't gesang in 't gedans.
26. Toe vroeg i an ie_ene van de knechsen wat dat wel betækende.
27. In die knecht zeen tugen 'm: je bruur is wier ekeumen, in je toate et 'n vet kalf loaten slachten, omdat i'm gezoend wier ontfongen et.
28. Mæær ij wordde kwoad in ij wou niet in eus goon; toe ging z'n toate noa 'm toe in biddede 'm dat i in eus goon zou.
29. Mæær ij zeen tugen z'n toate: zie_en! ik æw je nou al zoov'l joar edieænd in ik aew nog nooit je gebod overtreën; in ji æwen mij nog nooit 'n bukkien egeven dat ik mit m'n vrinden ok 'r 's vreulik weze mocht.
30. Mæær toe die zuun ekeumen is, die je goed mit oeren duur ebrocht et, ei je 'm 't gemeste kalf eslacht.
31. In z'n toate zeen tugen 'm: keend! ji binnen ommers altoos bij m'n, in al 't meenen is 't joenen.
32. Wij be'oorden dan vreulik in blede te wezen; want je bruur was dood, in ij is wier levendig eworren; ij was verleuren en i is wier evoenden.