Winkler: Dialecticon

Meppel

In de verschillende jaargangen van den Drenthschen Volksalmanak komen, behalven eenige gedichtjes in drenthsche tongvallen, hoogst belangrijke woordenlijsten met sauteekeningen van het drenthsch voor. Zoo vindt men in dien almanak van de jaren 1839 en '40 een Verzameling van woorden en sproekwijzen, welke in Drenthe gebezigd worden; in dien van 1844 een Proeve van een woordenboekjen van den drenthschen tongval, bewerkt door A. L. LESTURGEON; in dien van 1845 een Verzameling van drenthsche woorden en sproekwijzen en een Proeve van een woordenboekjen van den drenthschen tongval en 't drenthsche taaleigen; eindelijk in dien van 1846 en '47 nog een Proeve, onder den zelfden titel als in den almanak van 1845, door Dr. R. BENNINK JANSSONRUS en A. L. LESTURGEON bewerkt. In het eerste deel van Dr. A. DE JAGER'S Archief voor nederlandsche taalkunde vindt men nog: Drenthsche woorden en spreekwijzen verzameld en toegelicht door MR. J. PAN. Ook in A. L. LESTURGEON, Een drenthsche Gemeente-assessor, enz. Groningen, 1853, komen verscheidene brieven voor, in drenthsch dialect geschreven.

78.
DE GELIJKENIS VAN DEN VERLORENEN ZOON IN DEN TONGVAL VAN DE STAD MEPPEL.

Medegedeeld door den heer H. MULDER, hoofdonderwijzer te Meppel.
Juli 1870.
(In nederlandsche spelling.)

11. 'N zeker mense hadde twei zeuns.
12. En de jonkste van heur zee töt de væder: væder! geef mij miin pörsien van 't good, dat mij tokomp. En hij gaf 't um.
13. En 'n poosien doarnoa, doe de jonkste zeune alles bij mekæær hadde, is hij weg ereisd noa 'n heel vrömd laand, wiid weg, en hef doar alles deur ebracht.
14. En doe hij alles op hadde, kwam d'r 'n groote hongersnood in dat laand, en doe mus hij onger liden.
15. Nou gunk hij as knecht noa iene van die mensen in dat /bl. I:389/ vrömde laand dienen, en doar mus hij op de zwiinen passen.
16. En hij vruug um wat zwiinevoer, moar hij kreeg 't neet.
17. En doe hij zich good bedachte, dacht hij an 't warkvolk van ziin væder, hoe dee volop hadden en hij niks.
18. En hij zee bij hum zöls: ik goa weer noa hoes to en dan za' 'k tegen miin væder zeggen: væder ! ik hebbe groot kwoad edoan!
19. Ik bin 't neet meer eweerd, da' i mij oew zeune neumt; loat mij moar knecht bij oe wörden.
20. Doe gunk hij noa ziin væder en doe hij 'nog 'n heel ende van hoes was zag ziin væder hum al en dee kreeg meeliiden met 'm en doe leup hij noa 'm to, völ 'm um ziih haals en smokte 'm.
21. En toe zee de zeune: væder ! wat bin 'k 'n slechte zeune; ik bin neet meer eweerd da' 'k oew zeune iete.
22. De væder was blide dat hij ziin zeune weêr zag en zee tegen ziin knechten: hææl gou 'n zund'spak en loat 'm dat antrekken en geef 'm ook 'n rink an ziin vinger en nije schoonen.
23. En dan meu' i 't dikste kalf slachten en dan zu' we mit mekære êten en plezier ebben.
24. Want ik meende dat miin zeune dood was, moar hij lêêft weer; 'k adde nooit edacht da' 'k 'm weer zul zeen en 'k heb 'm weer evunden. En doe wæren ze heel bliide.
25. De oldste zeune was er neet bij en doe dee bij huus kwam, heurde bij dat allarm.
26. En doe vreug i an iene van de knechten: wat is 'r toch te doon ?
27. En dee vertelde 'm dat ziin breur weer ekomen was en dat ze doa zoo bliide um wæren.
28. Moar hij werd er kwoad umme en wol neet in hoes goan en doe gunk ziin væder boeten deure en zee tegen um: och ! kom d'r toch in !
29. Moar hij wol noet in hoes kommen en hij zee tegen ziin væder : kiik væder ! ik hebbe oe nou ai zoo lange edeend en hebbe altiid miin best edoan en i hebben mij nog nooit wat egeven um 's plezier te moaken met miin kameroads.
30. Moar miin breur, dee zoo slecht eleefd hef en dee al ziin goed d'r deur ebracht hef, dee wi' je alles wel geven, [..]