Winkler: Dialecticon

Home. Testeditie. 14.02.00.
Fanmail: hjh@liacs.nl

Veluwe (Uddel)

/bl. I:326/ [..] eenzamen scheper (schaapherder) kan hooren, is vloeiend en klinkt niet kwaad; het past volkomen bij het eigenaardige veluwsche landschap en bij de eenvoudige, ongekunstelde bewoners daarvan, volkomen bij land en lui van de Voluwe.

In den zesden jaargang van het tijdschrift De Taalgids vindt men een lijstje van eigenaardige veluwsche woorden, onder den titel van: Veluwsch (Uddelsch) Taaleigen en in den Gelderschen Volksalmanak van 1836 en '56 een paar stukjes in den hoog-veluwschen tongval, getiteld: De öskeskermis en En redenoasie aover de belastink op 't gemoal, beiden van S.

64.
DE GELIJKENIS VAN DEN VERLORENEN ZOON IN DEN TONGVAL VAN HET DORP UDDEL.

Medegedeeld door den heer A. AARSEN, hoofdonderwijzer te Uddel.
October 1870.
(In nederlandsche spelling.)
  1. 'n Mins aargens had twee jongens.
  2. En de jongste van die twee zei tot z'n voajer: voajer! je moste me mien verstaarf langen; en hi dong 't.
  3. En 'n hort na datum is die jongen, de buul in den zak, noa n' veer en vremd land egoan en doar heet i z'n geldje zuuk emoakt op 'n butenspeurige maniere.
  4. En toe hi alles op had, kwam 'r gebrek in dat veere land, en hi kreeg aarmoed.
  5. En hi gong 'm verhuren bi 'n burger die doar woonde en disse zond 'm 't land op om de keuen te hujen.
  6. En hi had zoo noar greege met de keuen meegegeten uut de zunig; likewels hi kreeg z'n zin nie.
  7. Hi kweme noe tot are gedachten en zeide: de daghuurders van miin voajer hebben brood zad en ik staarve weg van aarmoed.
  8. Ik zal opstoan en noa huus en noa 't volk goan en ik zal tot miin voajer zeggen: voajer! doar ben ik! Ik heb 't nie zoo best emoakt met den Heer en met joe! [..]
/bl. I:349/
Johan Winkler: Algemeen Nederduitsch en Friesch dialecticon. - 's Gravenhage : Nijhoff, 1874.