Winkler: Dialecticon

Home. Testeditie. 14.02.00.
Fanmail: hjh@liacs.nl

Weert

/bl. I:286/

55.
DE GELIJKENIS VAN DEN VERLORENEN ZOON IN DEN TONGVAL VAN DE STAD WEERT.

Medegedeeld door den heer R. VAN GELEUKEN, theol. student te Roermond.
Maart 1873.
(In nederlandsche spelling.)
  1. Doa wääs 'ne mins, dè haai twee zeun.
  2. De jongste zagt aan zi vader: vader ! gè mosjt mich miin deil gèven van eur good; en hè schedde 't in de helft.
  3. Get 'r noa deej hè alles bi ein en de jong ging wiit reizen noa anger leinj, doa hè alles gliik t'r door maakjden met gekheid en zoepe.
  4. Wiej 't j'r door waas, kwaam um de brooatsnooat aan tj' liif.
  5. Hè pakjde zich op en verheurdje zich vör kleine knecht; en d'n half'r steurdjen um met de verken oet.
  6. Hè most zi liif vol krige met èrpleschelle wie de baggen èten.
  7. Hè dacht in zich eiges: wie veul knechs hebben heim brooat zaat en doe zoost hej honger liën te börste?
  8. Doe zulst tich oppakke en noa di vader toegoan en um zeggen: vader! ich heb zunj gedoan vör God en vör uch.
  9. Ich verdeen neet det jè mich nog vör eur wecht kindj. Dootj met mich wiej met eine van eur knechs.
  10. Hè ging huivers en wiej er nog wiit van ziin hoes af waas, zaag zi vader um en haai meeli met um; hè warp zich um zinen hals en kusjden um.
  11. De jong zagt: vader! ich heb zunj gedoan vör den hemel en vör uch; ich verdeen neet det jè mich vör eur wecht kindj.
  12. Doe zagt 'e vader aan ziin knechs: laupjt en haaljt voort 't schoonste kleid en doog 't um aan, auch einen rink aan ziin vinger en schoon aan ziin veut.
  13. Kriigt dan e vet kaof en maakjt et dooat; wè zulle fiëst haoje.
  14. Want mine zooan, dè ge zeetj, waas dooat en wè hebben um vrum gevonje. Doe ginge z'n aan 't fiësten.
  15. Mer wie d'n aodste zooan oet 't veljd huivers kwaarn en z'n hoes noaderdjen, heurdjen hè 't geschel van 't gespeul en 't danse.
  16. Hè reep ein van de knechs en zagt : waat es doa ?
  17. Hè zagt um : eur broor es vrum gekome en eur vader heet e vet kaof doen slachte van bliidschap det hè gezondj es vrum gekome. /bl. I:288/
  18. De broor ergerdje zich en wooi neet ingoan. Mer de vader kwam eiges boete en neudjen um vör in te kome.
  19. Hè antwoordje: ich heb uch nou zooaveul joar gedeendj en jè hebjt mich nog nooit 'nne hok gegève um ens met miin vrunj te fiëste.
  20. Mer as eure zooan doa huivers kumptj, dè ziin geldj en good met slechte mèchtjes er door geholpe heet, dan dootj jè e vet kaof dooad.
  21. Mine zooan ! zagt de vader, umdet jè bi mich gebliëve zeetj, es al miin good vör dich!
  22. Mor djè most fiëste en plezerig zeen, umdet eur broor dooad waas en nou truk lèvendjig es, umdet hè weg waas en nou vrum es gevonje.

Johan Winkler: Algemeen Nederduitsch en Friesch dialecticon. - 's Gravenhage : Nijhoff, 1874.